Για σένα την Μάχη...

Υπήρξε ένας άνθρωπος στην ζωή μου που μου άλλαξε όλο μου το είναι. Με έκανε να φτάσω στα πατώματα, να γίνω χαλί για πάρτη του, να νιώσω τόσο πόνο, να χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου και στο σώμα μου. Κάποτε για αυτόν τον άνθρωπο πίστευα δεν θα τον ξεχάσω ποτέ . Ώσπου σβήστηκε από μόνος του. Γύρισε και θα γυρνάει πάντα. Το δέχτηκα και βρήκα την δύναμη να προχωρήσω. Από εκείνη την εποχή μέτρησα πολλές προσπάθειες να ξαναβρώ τον εαυτό μου, συνέχεια τον έχανα, κάποια στιγμή τον έχασα εντελώς… και τότε ήρθε ένα ατυχές τροχαίο να μου ξυπνήσει για τα καλά την όρεξη μου για ζωή. Τότε σκέφτηκα πως για κείνον δεν ζω πια, αλλά αξίζει να ζήσω για μένα. Σίγα-σίγα επέστρεψα και είδα μια μέρα την Μάχη στον καθρέφτη. Εγώ δεν μου άρεσα πια. Έκανα τα πάντα και τελικά με άλλαξα. Εσωτερικά και εξωτερικά, ολοκληρωτικά. Η ζωή μου όμως πάνω που δεν μου έδινε τίποτα απλόχερα ξαφνικά ενώ μου είχε πάρει πολλά, μου επέστρεψε πολύ περισσότερα. Ένα πτυχίο, έναν αληθινό πραγματικό ανιδιοτελή και αμοιβαίο έρωτα, ανθρώπινες σχέσεις, μια υπεροχή πρώτη δουλειά και συνάμα τα πρώτα μου χρήματα και το κυριότερο το τελευταίο μου ραντεβού με τον γιατρό μου. Υγεία. Κάπου μετά από όλα αυτά, άρχισα να μεγαλώνω, άρχισα να δυναμώνω και να γίνομαι πιο σκληρή με όλους και με όλα, όσο και αν με έθλιβε αυτό, αλλά ήξερα για κάποιους παρέμενα και ήθελα να είμαι πάντα το Μαχουλινι! Λοιπόν, παλεύω για ένα δεύτερο πτυχίο αυτή την φορά, για την επόμενη αγαπημένη μου δουλειά, για την συνέχιση ενός έρωτα που όλο και γίνεται πιο βαθιά αγάπη και εκτίμηση, παλεύω για μένα. Για κανέναν άλλον. Και αν ξαναχαθώ σε εκείνα τα σκοτεινά μονοπάτια δεν με νοιάζει γιατί η διέξοδος δεν είναι ίδια με παλιά αλλά βρήκα καινούρια και καλύτερη. Η θάλασσα μου, ο Φλοίσβος μου, το Κληματακι μου θα είναι πάντα δικό μου… και εκεί θα έχω το προνόμιο της μοναξιάς που όσο και αν την φοβάμαι ενίοτε με σώνει… το πτυχίο της ζωής δεν το πήρα ακόμη… Ελπίζω, όμως, ο Στεφανούλης να μείνει πλάι μου και να περπατήσει μαζί μου.

11/06/07 Για σένα και μόνο…

Εσύ=εγώ.